พื้นฐานของความรัก

ความรักสำหรับผม คือคน 2 คน ที่เดินทางมาเจอกัน จากคนละเส้นทาง แล้วหวังที่จะร่วมเดินทางในเส้นทางเดียวกัน เคียงข้างกันไป ทุกข์และสุขร่วมกันไป


แต่ทางเส้นที่ว่า มันไม่ได้เรียบราบ กว้างใหญ่ และโรยด้วยกลีบกุหลาบเสมอไป

บางครั้งเจอหลุม บางครั้งเจอเนิน ที่ต้องฉุดกระชาก ลากกันไป

บางครั้งเจอขวากหนาม ที่คอยเกี่ยว ทิ่มแทง ให้ต้องบาดเจ็บ ที่ต่างฝ่ายต่างต้องดูแล ต้องช่วยกันรักษาไป

แต่ความรัก คงเดินต่อไม่ได้ หากไม่มีความไว้วางใจซึ่งกันและกัน!?

เมื่อเจอเนิน ต่างฝ่ายต่างไม่เชื่อว่าคู่ของตน จะช่วยดึง ช่วยดันให้ตนข้ามพ้นไปได้ ย่อมเสียเวลา หรืออาจต้องหยุดลง เปลี่ยนเส้นทางกันใหม่

เมื่อเจอขวากหนาม เมื่อต่างฝ่ายต่างไม่เชื่อใจกัน คงแขยงที่จะพาตัวฝ่าไปเพียงลำพัง หากเจ็บ คงเจ็บลำพัง

แล้วความไว้วางใจซึ่งกันและกัน จะเกิดได้จากอะไร?

สำหรับคนสองคนที่เดินมาจากคนละเส้นทาง ปุ๊บปั๊บจะให้ต่างฝ่ายเชื่อใจกัน คงยาก

เวลาเท่านั้น ทีจะทำให้ทั้งสองไว้ใจซึ่งกันและกันได้

เวลาสำหรับการดูแลกันและกัน

เวลาสำหรับกำลังใจที่มีให้กัน

เวลาสำหรับ การไม่โกหกซึ่งกันและกัน ........

หากในเส้นทางที่เดินร่วมกันไป ต่างฝ่ายต่างไม่ดูแลกัน ต่างฝ่ายต่างไม่มีกำลังใจให้กัน ต่างฝ่ายต่างโกหกกัน

ความรักคงจบ ไม่สามารถร่วมเดินทางเดียวกัน

การดูแล การให้กำลังใจ ในบางครั้ง เป็นส่วนเสริม ให้ทั้งคู่มีแรงที่จะก้าวเดินต่อไป แม้ไม่ต้องทำตลอด เพียงแค่ในบางจังหวะและเวลา ก็เป็นแรงขับเคลื่อนให้เดินไปบนทางนั้นได้อย่างดี

ตรงข้ามกับการโกหก แม้ต่างฝ่ายจะยึดมั่น ไม่โกหกกันมาแม้สักครั้ง ในช่วงเวลาตลอดสิบปียี่สิบที่รักกันมา

สิ่งที่สร้างมานั้นก็สลายไปได้ เพียงแค่คำโกหกเพียงครั้งเดียว!?

เมื่อมีการโกหก ก็จะมีความระแวง ความไม่เชื่อใจเกิดขึ้นทันที แม้ที่ผ่านมา ทั้งคู่จะไม่เคยโกหกกันเลยสักครั้งก็ตามที

ไม่เชื่อใจ ในเส้นทางที่เดินร่วมกัน

ระแวง ทุกหัวเลี้ยวที่เดินผ่านมา...

เมื่อไม่เชื่อใจ เมื่อระแวงกัน ความไว้ใจ ซึ่งกันและกัน คงสลายไป....

คงไม่มีข้อสรุปใด ดีไปกว่า "อย่าโกหก" บนเส้นทางที่จะเดินเคียงคู่กันไป...